Warto zauważyć, jak owe pierwotne procesy podziału komórek, migracji, obumierania, przyłączania się i indukcji zależą od czasu i miejsca. Krytycznym czynnikiem konsolidacji tych zdarzeń jest ich koordynacja w celu prezentacji odpowiednich sygnałów prowadzących do dalszych zmian w określonym miejscu, które z kolei powstało w wyniku poprzednich zmian. W rezultacie wtórnej indukcji, na przykład, komórki nerwowe z cewki nerwowej wysyłają włókna, które tworzą sieci specyficzne dla obszaru mózgu lub rdzenia kręgowego . Inne komórki uformują narządy zmysłów, układ trawienny czy nerki. Wszystkie te procesy doprowadzą w końcu do powstania złożonego kształtu charakterystycznego dla gatunku, w przykładzie zilustrowanym na rysunku – kształtu kurczaka.Sprawa kształtu jest tu bardzo ważna. Kombinacja genów określa dziedziczną formę charakterystyczną dla gatunku. Oznacza to, że mechaniczne procesy, prowadzące do przeorganizowania i specjalizacji komórek, muszą być skoordynowane z kolejnością ekspresji genów. Jest to najważniejsza zasada topobiologii. Wyjaśnia ona, dlaczego genetyczne określenie kształtu białek nie jest wystarczające; prawdziwą siłą napędową są poszczególne komórki, migrujące i obumierające w nieprzewidywalny sposób.