SPRAWA KSZTAŁTU

Warto zauważyć, jak owe pierwotne procesy podziału ko­mórek, migracji, obumierania, przyłączania się i indukcji zale­żą od czasu i miejsca. Krytycznym czynnikiem konsolidacji tych zdarzeń jest ich koordynacja w celu prezentacji odpowiednich sygnałów prowadzących do dalszych zmian w określonym miejscu, które z kolei powstało w wyniku po­przednich zmian. W rezultacie wtórnej indukcji, na przykład, komórki nerwowe z cewki nerwowej wysyłają włókna, które tworzą sieci specyficzne dla obszaru mózgu lub rdzenia kręgo­wego . Inne komórki uformują narządy zmysłów, układ trawienny czy nerki. Wszystkie te procesy doprowadzą w końcu do powstania złożonego kształtu charakterystycznego dla gatunku, w przykładzie zilustrowanym na rysunku – kształ­tu kurczaka.Sprawa kształtu jest tu bardzo ważna. Kombinacja genów określa dziedziczną formę charakterystyczną dla gatun­ku. Oznacza to, że mechaniczne procesy, prowadzące do prze­organizowania i specjalizacji komórek, muszą być skoordyno­wane z kolejnością ekspresji genów. Jest to najważ­niejsza zasada topobiologii. Wyjaśnia ona, dlacze­go genetyczne określenie kształtu białek nie jest wystarczają­ce; prawdziwą siłą napędową są poszczególne komórki, migrujące i obumierające w nieprzewidywalny sposób.