Człowiek zdaje sobie sprawę z przekonania po-twierdzającego pozytywny obraz własnej osoby. Jednocześnie „spycha w głąb nieświadomości” przekonania niewygodne i zagrażające. Takie samooszustwo ma charakter obronny. Człowiek hubrystyczny dokonuje zatem tendencyjnej selekcji percepcyjnej i mnemicznej, co jest zgodne z jego egoistycznym interesem.
Rewizja informacji osobistych. Inną metodą deformacji jest: rewizja danych o samym sobie, ich modyfikacja, elaboracja. i częściowa fabrykacja. Rewizja ta ma charakter kierunkowy. Człowiek tak zmienia i interpretuje informacje potwierdzające i zaprzeczające, aby po ich przetworzeniu były one zgodne z hubrystycznym obrazem „ja”, aby wskazywały na nie- 414- przeciętność jego czynów i myśli.
Rewizja może mieć dwojaki charakter. Pierwsza z nich dotyczy treści informacji. W tym wypadku człowiek interpretuje treści w ten sposób, aby były one zgodne ze schematem „ja”. Dane potwierdzające ocenia jako prawdziwe, ważne, wiarygodne i rzetelne. Natomiast dane zaprzeczające uznaje za fałszywe i niedokładne. Wprowadza do nich liczne korekty, uzupełnienia i elaboracje. Powstaje więc paradoksalna sytuacja: to nie dane o rzeczywistości wpływają na sądy i hipotezy o sobie, ale przeciwnie – te ostatnie modyfikują fakty. Taka strategia pseudoweryfikacji pozwala utrzymać każdy sąd osobisty, co więcej, dzięki niej można zwiększać prawdopodobieństwo samowiedzy. Słowem, mamy tu do czynienia ze zjawiskiem samopotwierdzania samoocen.
Rewizja taka może dotyczyć również wagi informacji o sobie. Jak wiadomo, oceny i opinie o ,,ja” mają różnorodne znaczenie. Wyniki badań lekarskich są ważniejsze w diagnozie zdrowia niż obserwacje radiestety.
